Voor de camera
Deze foto maakte @lydievangool vandaag. Amongst a lot of others. Lydie maakte de foto’s voor een opdracht voor de fotovakopleiding die ze volgt. Over ambachten.
Een vegan chef fotograferen op #eetgeendierendag
wat een lief idee!
En weet je?
Ik vind het moeilijk voor de camera…
We spraken over overgewicht, en het jezelf bewust zijn van hoe je gewicht van invloed is op hoe de buitenwereld je ziet. Een onderwerp wat voor mij dagelijkse kost is.
Dus nu word ik even persoonlijk met jullie…
Zo heb ik moeite met eten in het openbaar, vooral als het iets ongezonders betreft. Omdat ik bang ben dat er naar me gekeken wordt.
Mensen me ver- of beoordelen op m’n gewicht. Ook al weten ze niet waardoor ik dit gewicht heb, of hoeveel moeite ik doe om dat gewicht kwijt te raken, en ik mezelf soms, heel soms ook gewoon dat ene handje chips of dat ene frietje gun. Dat ook een vegan overgewicht kan hebben.
En dat alle fudge die ik fotografeer heus niet in mijn eigen mond verdwijnt maar in die van een ander.
Dat ik 8 kilo te licht ben om in het ziekenhuis geholpen te kunnen worden, en er ruim 30 op de weegschaal te zwaar ben.
Als ik nu nadenk over vandaag, dan ben ik trots op mezelf dat ik voor die camera heb gestaan en gezeten.
En dat ik dit ook met jullie durf te delen.
En weet je?
Iedereen heeft wel wat.
De een vindt zichzelf te dik, de ander te dun. De een heeft te weinig borsten naar eigen mening en de ander had graag wat langer willen zijn.
Iedereen is ok. zoals hij of zij is.
Ook al voelt dat misschien niet zo, en kan ik over dat gevoel meepraten,
zo voelt het wèl als ik naar een ander kijk. Hij of zij is ok.
En gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
Dan zou de wereld zo maar saai zijn.
