Rebelicious kookt

(h)eerlijk zonder vlees

Een vakantiesouvenir Tunesië

KRIJGEN? Een vakantiesouvenir voor jou! 

Wil jij deze mooie houten (pol)lepel gemaakt van olijfbomenhout, welke ik meebracht uit Tunesië, van me krijgen? (Lees het blogje een paar berichtjes terug)

Ook veel rozenknoppen nam ik mee, uit de medina in Tunis, om zo een maaltijd razendje snel om te toveren tot een exemplaar wat niet zou misstaan in een duizend en èèn nacht-setting.

Deze 2 souvenirs verpak ik samen en stuur ik op. Misschien wel naar jou! Wat hiervoor te doen? Niet veel bijzonders! (Het is toch een beetje te warm voor gekke fratsen)

Laat gewoon een reactie achter onder dit bericht, maar dan op facebook. Of een vakantiegroet. Of een foto van je thermometer. Alles is goed! Delen mag. Deze pagina leuk vinden, vind ik ook heel leuk, en mensen taggen maakt me vrolijk. 

Uit alle reacties, via kFacebook en instagram, laat ik de computer zo rond 15 aug. een naam selecteren. Ben jij de gelukkige en je geeft me je adresgegevens, stuur ik je de lepel en rozenknoppen! 

En weet je? Later deze maand verstuur ik nog een vakantiesouvenir meer naar èèn van jullie. Vanuit een ander land meegebracht. Gewoon omdat vakantiepost de leukste is!

Koken in Tunesië

Koken in Tunesië

Als jullie Rebelicious volgen op instagram,  of al langer via Facebook, dan waren jullie er misschien van op de hoogte dat ik mijn kookgrenzen verlegd heb voor een dikke week. Koken in Tunesië. Uiteindelijk liep het allemaal wat anders dan gedacht, en  gekookt heb ik er niet. 

Toch heb ik veel gezien van de cultuur, voedsel- en eetgewoonten, en van het land zelf. 

Ik bracht ook nog een cadeautje mee voor een van jullie. Eind deze week hierover meer… 

Eerst hieronder een stukje wat ik schreef op instagram…

Dit is het kraampje van de lokale okra-verkoper. 

Hij zit om het hoekje in de schaduw. 

Zodra je in de buurt van zijn kraam komt, snelt ie uit de schaduw vandaan en duikt achter zijn weegschaaltje. Hij lacht zijn weinige tanden die hij nog heeft, bloot. 

Zijn vrouw werkt een kilometer verderop in de brandende zon, in een kleine stukje groen tussen een gestaakt bouwproject. Tussen het zand en steenpuin, bij een verzengende hitte van 42 graden. Ik had het gezien. Ik liep er langs. Ik kocht een handje okra. Niet omdat ik het nodig heb hoor…. Ik moest omgerekend 25 cent betalen. Dat is voor deze man en vrouw 4 broden….

In Tunesië, is er subsidie op brood, pasta, couscous en granen. Om ook de armere bevolking te kunnen voeden. Een zak couscous kost 41 cent. Een brood 7 cent.
Iedere dag dat ik langer hier ben leer ik. Verbaas ik me. Word ik verrast.
Een land zo dichtbij… en in veel opzichten nog heel ver weg.. bedankt Tunesië

Tunesië, here I come !

Vegan koken in Tunesie

Normaal deel ik niet zo heel veel over mijn privé leven hier op Facebook of mijn website. Vandaag ben ik in een jubelstemming en deel ik toch even iets met jullie…

Ok, het gaat òòk (toch weer) over koken en eten… 

Zoals je misschien wist, ben ik buiten mijn passie voor koken om, ook nog met heel veel plezier conductrice bij NS.

Èven was het spannend de afgelopen maanden… maar.. vandaag kreeg ik te horen dat Marijke Frings , een van mijn favo collega’s, mijn “reddende engel” gaat zijn! (Op de foto zie je haar linksboven druk in de weer met het maken van een vegan room voor in de taart die we bakten bij de hight tea workshop vorig jaar) Wat ben ik blij met haar!! Zij gaat wat dagen met me ruilen…

Zodat….. Ik kan gaan koken in Tunesië!!!!
Ik heb er verschrikkelijk veel zin in! 

Nog nooit was ik zo ver van huis, helemaal in m’n uppie, maar wat een avontuur!  Inkopen op de markten en souks. Handgemaakt servies in Nabeul door mijn handen laten gaan, en stoeien met de ingrediënten die daar verkrijgbaar zijn, en misschien wel helemaal nieuw voor me… Dat is dus maar hopen dat wat ik kook ook lekker gevonden wordt! 

Ben jij ooit in Tunesië geweest? 
Wat vond je van het eten daar? 
Heb je nog fijne tips of tricks voor me misschien?