Vandaag verzorgde ik een informele workshop in de week van de mantelzorg, georganiseerd door Team wijzer – Lev groep gemeente Oirschot.
We maakten quiche, samosa en soep. Er was fudge en er waren cupcakes. Gezellige klets ontbrak zeker niet.En natuurlijk goede koffie. (Voor de kenners, die hier ooit aanschoven, dat is natuurlijk de befaamde fratsenkoffie )
Ik liet diverse vleesvervangers proeven, evenals verschillende kruiden en toepassingen uit de veganistische keuken zoals kala namak, rookzout en edelgist. Een tasje met info, fudge, een bedankbanaan (bedankt dat jij je zo inzet, beste mantelzorger!) en de Rebelicious folder (door; Taalkamertje) ging mee huiswaarts.
De rebellen en ik deden de Europese hoofdstad van de gastronomie aan! Parijs!
Een blog hierover volgt nog, en ook vertel ik jullie daarin graag wat meer over Gentle Gourmet. Een vegan restaurant met een hoog gerenommeerde opleiding avancé Cuisine vegetale, waaraan ik volgend jaar hoop deel te nemen. De eerste afspraken zijn gemaakt, en zal ik naar alle waarschijnlijkheid me dus 2 maanden gaan settelen in Parijs! (Nu nog me inzetten om de financiën en een sabattical leave te regelen)
– en ook weer Franse les gaan volgen is niet onverstandig gebleken
Heb jij met mij voor 2019 een afspraak over catering of het verzorgen van een maaltijd voor jullie? Geen nood! Dat gaat gewoon door! (Ik heb geen afspraken gepland in de periode van de opleiding)
Is zondag voor jullie ook de dag dat je tijd hebt om de keuken in te duiken?
Sinds ik onregelmatig werk is dat bij mij niet meer zo, maar voor veel mensen is dit de dag om weer eens de keuken in te duiken. Dus ik dacht….
Hebben jullie al ooit aardappelkroketjes zelf gemaakt?
Nee? Dan is dat zonder meer eens leuk om te doen! Wij deden dit afgelopen week en misschien heb je wel heel veel lol in het maken van aardappelkroketten, net zoals wij dat hadden. Lekker smeerlappen met puree (kinderhanden welkom!) en het is ook nog eens heel simpel!
Je schilt èèn kg aardappelen en kookt deze gaar. Je giet de aardappelen goed af stampt ze fijn. Daarna roer je er ongeveer 50 ml (soja)melk door en maakt zo een lekker lichtdroge puree. Kruid deze tot slot naar smaak met zout, peper en nootmuskaat. (Gek doen met chilipoeder, kerrie of knoflook kan natuurlijk ook)
Nu wachten tot de puree is afgekoeld.
Maak ondertussen van een paar lepels bloem met water in een soepbord een lekker papje. Probeer de klontjes weg te roeren. (Hoe dik het papje zijn moet? Ongeveer als lichtgeslagen room)
In een ander soepbord doe je een flinke hoeveelheid paneermeel.
Nu komt het bras- en knoeiwerk. Laat je kinderen (of doe het zelf en geef eventueel een huisgenoot de schuld) worstjes kneden, rollen en snijden van de afgekoelde puree. Vorm een aardappelkroket. Wat ook kan is een spuitzak gebruiken zonder spuitmond, of doe decadent en gebruik net als ik een millecroquettes apparaat (mag je overigens ook bij me lenen als je wilt weten of het wat voor je is!)
Rol de “pureekroketjes” door het bloempapje (ook de zijkanten niet vergeten) en daarna door de paneermeel.
Verwarm de friteuse op 175 graden en bak de kroketjes goudbruin. Meer kroketten dan honger? Vries ze dan ongebakken in. Lekker voor later!
Hier op de foto at ik mijn aardappelkroketten (zoals je ziet in 3 maten.) Op een bedje van groenten en is het dus eigenlijk niet eens ongezond.. (Nouja dat is wat ik mezelf een beetje probeer wijs te maken)
Vandaag mocht ik een workshop verzorgen Indiaas koken.
(Met een randje ayurveda en natuurlijk vegan.) Met mijn thali servies toog ik naar Nuenen!
Dat je je vriendin een workshop Indiaas koken geeft voor haar verjaardag, dat is toch een tof cadeau ? In ieder geval leerzamer, gezelliger en smakelijker als weer dat jaarlijks terug kerende bloemetje!
En Im a proud “mama-chef” zogezegd, want ze hebben dus echt kneiterhard gewerkt!
Met 4 personen maakten ze samen een rode linzensoep, naanbrood, 2 raitas, basmatirijst met limeleaf, pakora, samosa, indiaase deegflapjes met panch puren, dahl, een courgettecurry, een korma, mangochutney, chana chat salade en een bloemkoolcurry. Er was natuurlijk weer voor een weeshuis aan eten. Geweldig lieve mensen, een geweldig fijne woning met een prachtige inrichting en een gezellige sfeer.
Er waren geslepen messen en voor de gelegenheid; door henzelf klaargelegd; buurman en buurman pleisters. Maar die zijn niet uit de verpakking gekomen. Dus niets dan Hulde aan dit geweldige koksteam!
Wil jij dit ook zelf leren koken onder mijn toeziend oog? In je eigen vertrouwde keuken? Klik even in de link hieronder of stuur me een berichtje voor meer info!
Ik zou echt niet verbaasd zijn als er iemand is die me dat vraagt .. Alleen afgelopen week al verwerkte ik meer dan 10 kilo chocolade.. .
Maar natuurlijk heb ik ook nog een soort van privé leven. Hoewel…
Momenteel knok ik heel om mijn dromen waar te maken. Die bestaan uit onder andere een vegan gastronomique koksopleiding volgen in Parijs van èèn maand.
Daarvoor ga ik een crowdfundingactie starten en diverse evenementen organiseren om dit werkelijkheid te kunnen laten worden.
Als jij me kunt of wilt helpen,met wat dan ook! Let me know!
Volgende maand neem ik mijn kinderen mee naar Parijs om ze te laten zien wat mama’s doel is. En om ze de Franse cuisine te laten leren kennen. Tenslotte wil de ene kok worden, de ander bakker. Dus waar beter met ze heen dan Parijs?
Mijn auto is ook aan vervanging toe, en probeer dus te kijken of het me financieel lukt om in plaats van een auto een bedrijfsbus met dubbele cabine aan te schaffen en te gaan rijden. Hoe tof zou dat zijn!
Verder bestaat mijn leven uit fudge dus. En zijn mijn kids m’n alles.Soms heb ik nog wel eens tijd om wat te lezen. En werk ik met plezier bij NS.
Maar voor ik het vergeet te zeggen! Misschien nog wel het BELANGRIJKSTE van dit hele bericht; Over een week staat ie als het goed is online.
De speciale FUDGE pagina.
Een pagina vol info hoe jij aan zo’n doos speekselklieren-aansporende heerlijkheid kan komen als je vorige week het fudge evenement hebt gemist. Stay tuned!
Deze kaart viel vorige week in de brievenbus. En ik vind hem prachtig.
Het is ook wel een beetje wie ik ben, waar ik voor wil staan. Als het niet zo fijn gaat, dan is dat zo. En dat zie of lees je dan wellicht bij een foto hier op Facebook, of vertel ik het je als je aan me vraagt hoe het met me gaat.
Ik ben geen u. Maar een je. Voor jou. Rebelicious is een verlengstuk van mezelf. Van dat stukje wat er uit m’n hoofd en handen komt. Wat ik bedenk en kook of bereid speciaal voor jouw mond.
No shit. Wel mooie ingrediënten. Of cupcakes als je wilt. Ik kook op maat. Met zonder gluten. Met zonder noten. Of zonder met zonder. Zonder schroom. Of met pit. Ik kook voor jou. Zonder vlees. Met liefde. .
Als ik voor je mag koken, stuur je me dan een berichtje ?.
Als jullie Rebelicious volgen op instagram,of al langer via Facebook, dan waren jullie er misschien van op de hoogte dat ik mijn kookgrenzen verlegd heb voor een dikke week. Koken in Tunesië. Uiteindelijk liep het allemaal wat anders dan gedacht, engekookt heb ik er niet.
Toch heb ik veel gezien van de cultuur, voedsel- en eetgewoonten, en van het land zelf.
Ik bracht ook nog een cadeautje mee voor een van jullie. Eind deze week hierover meer…
Eerst hieronder een stukje wat ik schreef op instagram…
Dit is het kraampje van de lokale okra-verkoper.
Hij zit om het hoekje in de schaduw.
Zodra je in de buurt van zijn kraam komt, snelt ie uit de schaduw vandaan en duikt achter zijn weegschaaltje. Hij lacht zijn weinige tanden die hij nog heeft, bloot.
Zijn vrouw werkt een kilometer verderop in de brandende zon, in een kleine stukje groen tussen een gestaakt bouwproject. Tussen het zand en steenpuin, bij een verzengende hitte van 42 graden. Ik had het gezien. Ik liep er langs. Ik kocht een handje okra. Niet omdat ik het nodig heb hoor…. Ik moest omgerekend 25 cent betalen. Dat is voor deze man en vrouw 4 broden….
In Tunesië, is er subsidie op brood, pasta, couscous en granen. Om ook de armere bevolking te kunnen voeden. Een zak couscous kost 41 cent. Een brood 7 cent. Iedere dag dat ik langer hier ben leer ik. Verbaas ik me. Word ik verrast. Een land zo dichtbij… en in veel opzichten nog heel ver weg.. bedankt Tunesië
Kan je ook mijn kinderfeestje met thema chocolade verzorgen?
In èèn avond kwamen deze beider vragen op m’n bordje. En niet voor het eerst.
Afgelopen weken heb ik meerdere malen vragen gekregen over privé-kookles, workshops, high tea hulp, vragen over restaurantmenus en kleine tipjes over plantaardig koken.
Nu zie ik mezelf niet als een mega expert, maar denk ik wel dat ik in staat ben om de mega (keuken)expert die in iedereen verborgen zit, een stukje meer naar voren kan halen.
Vandaar dat ik in het geheim (zo klinkt het direct een stuk spannender dan het is) werk aan een pagina op mijn website (heb je die website trouwens al wel eens bekeken? www.rebelicious.nl )speciaal gericht op workshops en kookhulp.
Mijn vraag naar jullie is dan ook; Wat zou jij van mij willen leren? Of waarin vind jij dat ik mezelf kan en mag onderscheiden? Wat voor workshops zouden je interesse wekken?
Met jullie info en input wil ik graag wat moois gaan neerzetten.Dus.. brainstorm je even met me mee?
(Heb je vrienden of vriendinnen waarvan jij denkt dat hun mening telt en me kan helpen? Vergeet hen dan niet te vragen te reageren)
Het in de omgeving (gemeente Oirschot) uitgegeven blad, de Uitstraling, plaatste een inwonersintervieuw met mij.
Dat mag natuurlijk geen reclame bevatten voor Rebelicious, maar geeft wel mijn liefde voor eten weer. In dit artikel vertel ik over hoe ik veganistisch ben gaan leven, en mijn liefde voor het #aanschuifdiner om zo mensen te leren kennen door ongedwongen samen (zonder winstoogmerk – veganistisch) te eten.
Het is een leuk artikel geworden, en ook m’n omgeving geeft aan de foto’s leuk te vinden. Waarom ik het hier plaats? Om jullie een beeld te geven van wie Rebelicious is, of de persoon er achter. Toch wil ik hier ook iets heel heel persoonlijks met jullie delen.
Omdat, als je dit artikel tot het einde toe leest, je ook een eerlijk en completer beeld verdiend van mij als persoon èn bedrijf.
Voor mij zijn deze foto’s en ook het opnemen van het filmpje van de Hema, wat weken terug, best heel moeilijk geweest. Ook om er nu naar te kijken.
Ik ben een vrouw, een moeder, een kok, en veganist met ernstig overgewicht.
En dat is iets waar ik moeite mee heb. Veel moeite. Daarom dat ik zelden foto’s plaats waar mijn gezicht of lijf volledig op te zien is.
Never trust a skinny chef, klinkt dan ook echt aannemelijk als ik dat zeg en lach, terwijl ik in een pruttelende pan roer.
En daarmee wil ik dit berichtje afsluiten.
Omdat ik jullie wil laten zien, wie de vrouw is achter Rebelicious. Zodat als ik ooit voor je mag koken? We al een beetje een vertrouwensband hebben opgebouwd. En ik een geheimpje met je heb gedeeld. Want Rebelicious? Is een bedrijf met een ziel….
Normaal deel ik niet zo heel veel over mijn privé leven hier op Facebook of mijn website.Vandaag ben ik in een jubelstemming en deel ik toch even iets met jullie…
Ok, het gaat òòk (toch weer) over koken en eten…
Zoals je misschien wist, ben ik buiten mijn passie voor koken om, ook nog met heel veel plezier conductrice bij NS.
Èven was het spannend de afgelopen maanden… maar.. vandaag kreeg ik te horen dat Marijke Frings , een van mijn favo collega’s, mijn “reddende engel” gaat zijn! (Op de foto zie je haar linksboven druk in de weer met het maken van een vegan room voor in de taart die we bakten bij de hight tea workshop vorig jaar) Wat ben ik blij met haar!! Zij gaat wat dagen met me ruilen…
Zodat….. Ik kan gaan koken in Tunesië!!!! Ik heb er verschrikkelijk veel zin in!
Nog nooit was ik zo ver van huis, helemaal in m’n uppie, maar wat een avontuur!Inkopen op de markten en souks. Handgemaakt servies in Nabeul door mijn handen laten gaan, en stoeien met de ingrediënten die daar verkrijgbaar zijn, en misschien wel helemaal nieuw voor me… Dat is dus maar hopen dat wat ik kook ook lekker gevonden wordt!
Ben jij ooit in Tunesië geweest? Wat vond je van het eten daar? Heb je nog fijne tips of tricks voor me misschien?
