De rebellen en ik deden de Europese hoofdstad van de gastronomie aan! Parijs!
Een blog hierover volgt nog, en ook vertel ik jullie daarin graag wat meer over Gentle Gourmet. Een vegan restaurant met een hoog gerenommeerde opleiding avancé Cuisine vegetale, waaraan ik volgend jaar hoop deel te nemen. De eerste afspraken zijn gemaakt, en zal ik naar alle waarschijnlijkheid me dus 2 maanden gaan settelen in Parijs! (Nu nog me inzetten om de financiën en een sabattical leave te regelen)
– en ook weer Franse les gaan volgen is niet onverstandig gebleken
Heb jij met mij voor 2019 een afspraak over catering of het verzorgen van een maaltijd voor jullie? Geen nood! Dat gaat gewoon door! (Ik heb geen afspraken gepland in de periode van de opleiding)
Met een schone onderbroek en een koffie de trein instappen naar… Ja? Waar naar toe eigenlijk?
De pumpkin spice latte koffie bij de Starbucks, geschonken door mijn favoriete barista, is vanaf nu ook vegan verkrijgbaar!! Zo begon onze ontdekkingsreis afgelopen weekend.
Met een treinkaart voor Nederland en Duitsland stapten we afgelopen weekend met goede zin in de gele rups richting Utrecht. Nog steeds niet wetende waarheen eigenlijk. Berlijn en Hamburg waren te vr.. Dat hadden we al wel besloten. We kwamen uit in Keulen, de stad met de mooie Domtorens.
Natuurlijk aten daar we daar brezels en bezochten er het chocolademuseum, erg leuk, maar dit museum gekoppelt aan Lindt choco was niet indrukwekkender dan dat van jacques chocolade in Belgie. Alleen de entreeprijs, die was wel behoorlijk indrukwekkend… 26,50 voor 2 kinderen en een volwassene.
Natuurlijk wipten we de DM drogisterij binnen voor vegan make-up en shampoos, wipten nog even aan bij Sushi green en aten die avond bij Well being Oosters met stokjes (hier is voor mijn kinderen echt nog een les-eten met stokjes nodig).
Verder dachten we na over de vele zwervers die we overal in en om de stad tegenkwamen en over hun (over)leefmethoden. Van bedelen tot vuilnisbakken leeghalen, en waarom je geneigd bent de ene zwerver je geld te geven, en bij de andere dat minder voelt. Kortom, veel stof om over na te denken voor ons alle drie.
We sliepen in een kamer met uitzicht op een met vieze onderbroek en wc-papier behangen boom. De kinderen vonden het machtig mooi.
We verregenden en smulden van de meest geweldige raw avocadotaart, in een zaak waarop ik op slag verliefd werd; Vevi . Een vintage zaakje waar de planten uit lijstjes in het valse plafond kwamen zakken en waarvan mijn kinderen riepen; “Mam, dit is de zaak die jij zou moeten beginnen!” De eigenaresse had net als ik een avocado tattoo, dus dat schept een band..
Zochten we verder de straten af naar bierdoppen (want die worden gespaard hier) en bekeken er jongleurs die zo met straatacts voor een stoplicht geld verdienden. We boemelden met de trein terug, hadden een kapotgescheurde niet meer functionele rugzak en kochten een kat in de zak. Wat die kat was? Een zak chocolade vanuit het museum. Waarvan je dus niet wist wat je aangeschaft had tot je de zak opende. Het was echt een kat in de zak, hoewel de kids daar gelukkig anders over dachten.
Oja, en we trotseerden nog meer regen. (Toch fijn zo’n natte rode draad door het weekend) We gaven dit weekend allemaal een punt. Het gemiddelde werd een 9,4.
Keulen, bedankt! Een vegan is erg gelukkig in jullie stad…
Het laatste vakantie-souvenir, wat ik weggeef, is dit Zeeuwse mandje.
Een reactie onder dit bericht (of op instagram) is voldoende (en een foto stiekem leuker) om mee te loten. Volgende week laat ik weten of jij de gelukkige bent.
De laatste week van onze vakantie, brachten de kinderen en ik door in “het vakantiehuis” Eigenlijk is dat het huis van Viola en haar mannen. En met Viola, bedoel ik Viola odorata. Die van die mooie handgemaakte spullen. ( www.viola-odorata.nl ) Daar kom ik heerlijk ‘thuis’. En zo ook de kinderen. Denk zelfs dat Tunesië en Duitsland, hoewel beiden heel fijn, niet tippen kunnen aan het zilte Zeeland.
Maar genoeg over mijn vakantie;
Wat er in het mandje zit????
Ik klom zelf in Oosterland tot in het bovenste puntje van de molen om daar wat volkorenmeel voor èèn van jullie te halen. De molen is op donderdag en zaterdag vaak open en draait daar dan.
Ook zit in het pakket een azijn van zeegroenten en wat gedroogde lamsoren, die ik kocht in Dreischor, een Zeeuwse mok en 2 prachtige kaarten van schelpen die ik erg mooi vind en kocht ik Vlissingen. En in het pakket, en dat vind ik zelf het tofst, zit er een pakket wasbare make-up remover pads. Door Viola gemaakt aan eigen Zeeuwse keukentafel. Ook een vegan en vegetarisch button zitten er bij in.
Een reactie is genoeg! Misschien stuur ik dit pakket dan wel naar je toe! Kan ik een stukje van m’n vakantie met jullie delen. Liefs!!
Vorige week kwam ik met mijn offspring terug van een vakantie Duitsland. Tegen de Tsjechische grens aan genoten wij van twee weken natuur en het ontbreken van internet. (Afkicken!)
Ik bracht een hoop Duitse lekkernijen mee en wilde graag een van jullie hier van laten genieten. In dit mandje op de foto zit een bio bradlinge gemüse mix (een soort falafel), kala namak (zwart zout met ei-smaak), schlagfix (de lekkerste vegan slagroom als je het mij vraagt), kuhbonbons (caramel snoepjes, een soort toffee) lebkuchen gewürz (kruiden om de lekkerste platte koeken te maken), Deens rookzout (overal lekker in!!) en als hekkensluiter 4 zakjes veganz sauzen. Te weten bruine smaaksaus, fijne kruidensaus, saus Hollandia’s stijl en fijne champignonsaus. De waarde van dit pakket is een ruime 20 euro.
Laat gewoon een reactie achter onder dit bericht. Of een vakantiegroet. Of een foto van je werkplek. Alles is goed! Delen mag. Deze pagina leuk vinden, vind ik ook heel leuk, en mensen taggen maakt me vrolijk.
Uit alle reacties, hier en op instagram, laat ik de computer zo rond het eind van deze maand een naam selecteren. Ben jij de gelukkige en je geeft me je adresgegevens, stuur ik je deze mand vol Duitse vegan lekkernijen.
Een week of 2 terug (even naar beneden scrollen in de berichten) gaf ik jullie ook al de mogelijkheid te reageren op een facebookpost waarbij ik een lepel van olijfhout weggeef welke ik meebracht uit Tunesië. Wil jij deze lepel? Dat kan nu nog steeds. Na het weekend geef ik deze samen met rozenknoppen, voor jullie gehaald uit de medina, namelijk weg. (Kun je snel nog meedoen als dat er door de vakantie bij ingeschoten is)
En weet je? Later deze maand verstuur ik als hekkensluiter nog èèn klein vakantiesouvenir meer naar èèn van jullie. Vanuit zeeland meegebracht. (Want ook daar vieren we de vakantie). Gewoon omdat vakantiepost de leukste is!
Wil jij deze mooie houten (pol)lepel gemaakt van olijfbomenhout, welke ik meebracht uit Tunesië, van me krijgen?(Lees het blogje een paar berichtjes terug)
Ook veel rozenknoppen nam ik mee, uit de medina in Tunis, om zo een maaltijd razendje snel om te toveren tot een exemplaar wat niet zou misstaan in een duizend en èèn nacht-setting.
Deze 2 souvenirs verpak ik samen en stuur ik op. Misschien wel naar jou! Wat hiervoor te doen? Niet veel bijzonders! (Het is toch een beetje te warm voor gekke fratsen)
Laat gewoon een reactie achter onder dit bericht, maar dan op facebook. Of een vakantiegroet. Of een foto van je thermometer. Alles is goed! Delen mag. Deze pagina leuk vinden, vind ik ook heel leuk, en mensen taggen maakt me vrolijk.
Uit alle reacties, via kFacebook en instagram, laat ik de computer zo rond 15 aug.een naam selecteren. Ben jij de gelukkige en je geeft me je adresgegevens, stuur ik je de lepel en rozenknoppen!
En weet je? Later deze maand verstuur ik nog een vakantiesouvenir meer naar èèn van jullie. Vanuit een ander land meegebracht. Gewoon omdat vakantiepost de leukste is!
Als jullie Rebelicious volgen op instagram,of al langer via Facebook, dan waren jullie er misschien van op de hoogte dat ik mijn kookgrenzen verlegd heb voor een dikke week. Koken in Tunesië. Uiteindelijk liep het allemaal wat anders dan gedacht, engekookt heb ik er niet.
Toch heb ik veel gezien van de cultuur, voedsel- en eetgewoonten, en van het land zelf.
Ik bracht ook nog een cadeautje mee voor een van jullie. Eind deze week hierover meer…
Eerst hieronder een stukje wat ik schreef op instagram…
Dit is het kraampje van de lokale okra-verkoper.
Hij zit om het hoekje in de schaduw.
Zodra je in de buurt van zijn kraam komt, snelt ie uit de schaduw vandaan en duikt achter zijn weegschaaltje. Hij lacht zijn weinige tanden die hij nog heeft, bloot.
Zijn vrouw werkt een kilometer verderop in de brandende zon, in een kleine stukje groen tussen een gestaakt bouwproject. Tussen het zand en steenpuin, bij een verzengende hitte van 42 graden. Ik had het gezien. Ik liep er langs. Ik kocht een handje okra. Niet omdat ik het nodig heb hoor…. Ik moest omgerekend 25 cent betalen. Dat is voor deze man en vrouw 4 broden….
In Tunesië, is er subsidie op brood, pasta, couscous en granen. Om ook de armere bevolking te kunnen voeden. Een zak couscous kost 41 cent. Een brood 7 cent. Iedere dag dat ik langer hier ben leer ik. Verbaas ik me. Word ik verrast. Een land zo dichtbij… en in veel opzichten nog heel ver weg.. bedankt Tunesië
Uw razende reporter toog dit weekend naar London, omdat er vanaf begin mei nogal wat mediacircus is ontstaan over het nieuwe ijs wat het luxe Londonse warenhuis Selfridges sinds dan verkoopt.
De Avolato.
Een vegan avocadoijsje in de orinele skin van een avocado. De keten maakt er per dag 100.
Uw correspondent ter plaatse ging een kijkje nemen. Dat vroeg natuurlijk om een smaakonderzoek…..
Mijn eerlijke conclusie? Als avocadofan kan ik rechtuit zeggen dat dit echt de verwachting overtrof. Een romig ijsje, smakend naar avocado, met een “pit” van nootjes-ijs. Een geniaal concept en een geweldige uitvoering. Enige minpunt? Het houten wegwerpvorkje. Want happen in ruwer hout is nooit mijn liefhebberij geweest. Zou ik het ijsje weer kopen? Ja. Als ik nog een tientje op zak had gehad, was ik nog eens langs Selfridges gelopen…
Normaal deel ik niet zo heel veel over mijn privé leven hier op Facebook of mijn website.Vandaag ben ik in een jubelstemming en deel ik toch even iets met jullie…
Ok, het gaat òòk (toch weer) over koken en eten…
Zoals je misschien wist, ben ik buiten mijn passie voor koken om, ook nog met heel veel plezier conductrice bij NS.
Èven was het spannend de afgelopen maanden… maar.. vandaag kreeg ik te horen dat Marijke Frings , een van mijn favo collega’s, mijn “reddende engel” gaat zijn! (Op de foto zie je haar linksboven druk in de weer met het maken van een vegan room voor in de taart die we bakten bij de hight tea workshop vorig jaar) Wat ben ik blij met haar!! Zij gaat wat dagen met me ruilen…
Zodat….. Ik kan gaan koken in Tunesië!!!! Ik heb er verschrikkelijk veel zin in!
Nog nooit was ik zo ver van huis, helemaal in m’n uppie, maar wat een avontuur!Inkopen op de markten en souks. Handgemaakt servies in Nabeul door mijn handen laten gaan, en stoeien met de ingrediënten die daar verkrijgbaar zijn, en misschien wel helemaal nieuw voor me… Dat is dus maar hopen dat wat ik kook ook lekker gevonden wordt!
Ben jij ooit in Tunesië geweest? Wat vond je van het eten daar? Heb je nog fijne tips of tricks voor me misschien?
Eerder schreef ik al eens over workaway.Reizigers over de hele aardbol “meren” soms even in Oostelbeers aan, en worden voor een korte periode deel van het gezin, en helpen ons een handje mee.
Ook vraag ik hen altijd om een recept (vega of vegan) achter te laten, omdat ik ooit in de toekomst er een leuk werelds kookboek van wil maken. Zo kwam deze week Dennis aus Germany een paar dagen langs! Hij liet een heerlijk recept achter voor zuchinni salade, dat ik via instagram (heb je dat niet check dan de website voor het recept) zal delen aankomende week. En toevallig had ik zelf dinsdag òòk een courgettesalade op het menu staan… (zie foto)
Omdat Dennis heel gezond leeft, geen stroopwafels voor deze wereldreiziger! Maar in plaats daarvan “getatoeëerde” bananen.
Dennis, vielen dank und veel plezier in Japan! Karaoke ze!!
Workaway vrienden
